't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijMYn ziele wilt den Heer met lofsangh prijsen,
Al wat in my is moet hem eer bewijsen,
En sijnen heyl'gen Naem loven met vliet:
Wilt hem prijsen en roemen onbeladen,
O ghy mijn ziel, looft des Heeren weldaden,
Die ghy ontfanghen hebt vergeet die niet.
2 Looft hem die door zijn goetheyt hoog verheven
De sonden al, u gantschlijck heeft vergheven,
End' u gheneest van u ghebreecken groot:
Prijst hem die u heeft vry gecocht u leven
Van der doodt, de welck u seer heeft doen beven,
Die u nu omringht met ghenade bloot.
3 Die uwen mont vol maect met goet en vreuchden,
En u jongh maeckt, en daer toe oock vol jeuchden,
Alsoo men den Arent jongh werden siet.
Hy is de Heer, die gedenckt t' allen tijden
Ghenadelijck, hen die hier onrecht lijden,
Dat recht is te doen in al haer verdriet.
4 Hy heeft Mosi, dat wy niet souden dwalen
Sijn weghen verklaert, en willen verhalen,
Israel heeft hy ghetoont zijn doen al.
Hy is een Heer barmhertich en seer goedigh.
Hy vergeeft haest, en is tot toorn langhmoedigh,
| |
[pagina 60]
| |
Volmaeckt in goetheydt 't welck hy blijven sal.
5 Het is wel waer, dat als wy onghestadigh,
Hem vergrammen, soo straft hy ons ghenadigh,
Nochtans blijft hy niet verstoort langhen tijdt.
Hy handelt met ons niet na onse sonden,
Hy is vriend'lijck, en straft tot geenen stonden
Ons na verdienst, maer schelt ons alles quijt.
6 Soo hooch als den Hemel staet van der eerden,
Soo groot is sijn goetheydt, hem die aenveerden
De heylighe vreese sijns Woordts voortaen.
Veel wijder dan 't Ooste klaer is ghestanden
Van den Westen: soo heeft sonden en schanden
Ons' Godt van ons uyt ghenaden gedaen.
j. Pause.
7 Ghelijck een Vader hem pleeght te erbarmen,
Over zijn kindt, soo wil hem Godt ontfarmen
Over hen die hem vreesen in 't ghemeyn.
Wat de Mensche zy, dat bekent de Heere,
Hy weet oock wel, dat wy vol van oneere,
Niet anders zijn dan stof en stanck onreyn.
8 Als gras end' hoy is hier des menschen leven,
Die heerlijck bloeyt, sijnd' een wijle verheven
Als een schoone bloeme staend' op dat velt
Maer als de windt eenmael daer over drijvet,
Sy vergaet haest, soo dat niet langher blijvet
Haer plaetse daer sy voormaels was ghestelt.
9 Maer Gods barmherticheyt sal eeuwigh dueren
Aen die hem vreesen, en tot elcke uren,
Over kindts kint blijft sijn gherechticheydt,
| |
[pagina 61]
| |
Dien die zijn bondt houden sonder af wijcken
Die sijnen wille steedts doen desghelijcken,
Wt 's herten grondt met aller vlijtigheydt.
10 Godt heeft sijnen stoel vastelijck bereydet
In den Hemel, end' zijn rijck uytghebreydet,
Den welcken alles ondrworpen is.
Dies looft hem ghy Engelen sterck in crachten,
Ghy die daer uytrecht met vlijt en met machten
Sijn bevel, met haest en met vreucht ghewis.
11 Looft den Heer, alle ghy Hemelsche scharen,
En maeckt hem groot ghy sijn trouwe dienaren,
Die sijnen wille tot aller tijdt doet:
Wilt al zijn doen over al heerlijck loven,
End' ghy mijn ziel wilt den Heer van hier boven
Altijdt groot maken met hert en ghemoet.
|
|