't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijWijse 118.SInght den Heer inden gantschen lande,
Met ghesangh looft nu sijnen naem,
Prijst hem met mondt en met verstande,
Roemt sijn goetheyt alle te saem,
Spreeckt hoe wonderlijck zijt ghy Heere,
| |
[pagina 41]
| |
In al u wercken groot en cleyn:
Uwe vyanden beschaemt seere,
Bidden om vreed' alle ghemeyn.
2 Dat u dan, o mijn Godt ghepresen,
De werelt roeme met ootmoet,
V lof moet oock gesonghen wesen,
Alsins met stemmen claer en soet.
Comt hier en wilt doch wel aenmercken,
De daden Gods des Heeren mijn,
Hoe wonderlijck dat oock sijn wercken,
By der menschen kinderen sijn.
3 Hy verdrooght dat groote Meyr crachtigh,
Datmen drooghs voets can gaen daer door
Dies wy sijn volck in liefd' eendrachtigh
Hem seer vrolijck dancken daer voor.
Sijn heerschappy sal eeuwigh blijven,
Sijn ooghe de volcken aensiet:
Wie van hem wijckt sal niet beclijven,
Maer vernedert werden tot niet.
4 Ghy volckeren wilt u begheven,
Om God te prijsen boven al,
Dat sijn naem seer hoogh zy verheven,
Van allen in dit Aertsche dal.
Hy ist die ons bewaert ons leven,
Die voor ons sorght tot ons behoet,
Op dat wy niet vallen noch beven,
Ia dat niet slibbert onsen voet.
5 Ghy hebt ons doorsocht, Heer ghenadigh,
Ende beproeft alle ghelijck,
| |
[pagina 42]
| |
Alsoomen door dat vyer ghestadigh,
Dat silver loutert van den slijck.
Ghy hebt ons van den onbekenden
Vyanden laten zijn gevaen,
End' hebt ons, Heer, op onsen lenden,
Met een groot last swaerlijck belaen.
Pause.
6 Men heeft op ons hoofden gheklommen.
Soo men beklimt een Kemel dier:
Als beesten werden wy alommen,
Ghedreven door water end' vyer.
Daer na hebt ghy ons, Heere, goedigh
Vertroost, dies ick tot u huys reyn,
Wil brenghen mij offranden bloedigh,
End' mijn beloften groot en kleyn.
7 Mijn beloften sal ick betalen,
Die mijn lippen hebben gedaen,
Die in den noot end' in mijn qualen,
Wt mijnen mondt zijn gegaen.
Ick wil u Heer, veel vett' off'randen
Der rammen op uwen Altaer,
End' der bocken met vyer verbranden,
Daer toe oock veel runderen swaer.
8 Ghy al die Godt vreest weest doch stille,
Comt tot my, hoort en wilt verstaen,
Want te verhalen heb ick wille,
Dat goedt dat my Godt heeft gedaen.
Als ick hem heb gebeden krachtigh,
Hy heeft my haest verhoort voorwaer,
| |
[pagina 43]
| |
Dies heeft mijn tongh' oorsaeck waerachtigh,
Hem te loven vry openbaer.
9 Waert dat ick hadd' ghenomen voren,
In mijn ghemoet eenigh onrecht,
Soo hadde Godt niet willen hooren,
Dat ghebedt van my sijnen knecht.
Maer ick magh met rechte wel spreken,
Dat my Godt altijdt verhoort heeft,
Mijn smeecken heeft hy noyt versteken,
Soo langh' als ick hebbe gheleeft.
10 Ghelooft zy mijn Godt vol ghenaden,
Die mijn ghebeden niet verstoot,
Die van my (met ellent beladen)
Niet afwent sijn goedigheyt groot.
|
|