't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
Auteursrechtvrij
[pagina 12]
| |
HEer ick wil u uyt 'sherten gront,
Prijsen en over al doen cont,
V wonderen in allen wijcken,
Die niet en zijn om vergelijcken.
2 In U wil ick wesen verblijt,
Dat is mijn vreucht tot deser tijdt
Vwen naem schoon wil ick oock prijsen,
End' u met lof-sangh eer bewijsen.
3 Om dat door uwe groote macht,
Mijn vyant wijckt en vliet met kracht,
En dat hy neder leyt geslaghen,
Door u aenschijn zwaer om verdragen.
4 Ghy zijt soo goedt in desen standt,
Dat ghy mijn saeck neemt by der hant,
Ghy sit tot mijn hulpe volveerdigh,
Op den stoel als Rechter rechtveerdigh.
5 Mijn vyanden hebt ghy verdaen,
En de boos' al haest doen vergaen,
Ghy hebt haer gedachtenis prachtigh,
Te niet ghedaen door u handt krachtigh.
j. Pause.
6 Wel aen ghy loos mensch wel bekent
Hebt ghy u voornemen volent?
En vernielt ons steden verheven?
Is haren naem gantsch t'onder bleven?
7 Och neen: want Godt met grooter kracht,
| |
[pagina 13]
| |
Die eeuwigh heerschet hoogh gheacht,
Is op den Stoel soo 't is gebleken,
Gheseten, om 't recht uyt te spreken.
8 Daer sal hy rechten met bescheyt
D'aertrijck dat hier beneden leyt,
Weghende de saecken met reden,
Van alle Menschen hier beneden.
9 Dan werdt Godt de toevlucht alleyn
Des armen diemen acht seer kleyn,
Ia zijn toevlucht die hem in 't lijden,
Sal verquicken end' doen verblijden.
10 Dies zy dien ghy Heer u maeckt cont
Sullen op u vast staen ghegront,
Want die tot u gaen Heer ghepresen,
Sullen hier niet verlaten wesen.
ij. Pause.
11 Looft nu met lof-sangen seer klaer,
Godt die tot Zyon woont eenpaer.
Vertelt zijn groote wonderwercken,
Maeckt dats' alle Menschen bemercken.
12 Hy gedenckt aen der vromen bloet,
End' wreeckt dat met een gram gemoet,
Dat geschrey wil hy niet verachten
Der benauder, noch oock haer klachten.
13 Heer, ghy die mijn Godt zijt in noot,
Siet aen mijn kruys end' lijden groot,
Dat mijn vyanden my op dringhen,
Wt den wegh des doodts wilt my bringen.
14 Dat ick midden in u gemeen,
| |
[pagina 14]
| |
Vwen lof singh', end' anders geen,
Zijnde verblijdt, end' oock gedachtigh,
Dat ghy my verlost hebt waerachtich.
15 De boose zijn haestelijck al,
In haer stricken komen ten val,
Haer voeten zijn in 't net ghevanghen,
Dat sy voor my hadden ghehanghen.
iij. Pause.
16 Soo is Godt geworden bekent,
Hebbende dit oordeel ghe-ent,
Daer in dat de schalck heeft bevonden,
'Tquaedt sijner listen niet om gronden.
17 Dits seecker dat de boose saen,
Haest sullen vallen end' vergaen,
Godt sal die straffen onvertogen,
Die hem niet en hebben voor ooghen.
18 Maer de Mensch ootmoedigh, o Heer,
Sult ghy vergeten nemmermeer,
Sijn hope die hier is mispresen,
En sal by u niet ydel wesen.
19 Comt doch, Heer, toont u nu ghewelt,
Op dat de Mensch hem niet en stelt
Teghen u, maer dat alle scharen
20 O Heer die daer eeuwighlijck leeft,
Maeckt dat der boosen herte beeft,
Doet hen verstaen, dit is mijn wenschen,
Dat sy niet zijn dan swacke Menschen.
|
|