Lusthof des gemoets

[VRienden, wat ons is voorgeschreven]

Op de wijse: Heft op u hert, opent u ooren.

VRienden, wat ons is voorgeschreven
Is nut tot Leringe verstaet,
Want de menschen alleen niet leven,
Hier van den Broode delicaat:
2. Maer van elck woort (na 's schrifts bedieden
Dat uyt des Heeren Monde raeckt:
Christus sprack: wat ick segg' u lieden
Dat segge ick u allen waeckt.
3. Soud' hier nu Christus willen seggen
Als dat men noyt sou slapen sacht?
Vrienden laet ons wel overleggen,
Dese reden al met andacht.
4. Het sal dan sijn den slaep der sonden
Die ons alhier werdt afgeleert,
Op dat den Mensch tot geenen stonden
Daer van soud' werden overheert.
5. De Sonde kan den mensch ankomen
Als eenen slaep seer soet en licht,
En die allengskens angenomen
Soo verliest met het recht gesight.
6. Gedenckt hoe Paulus oock komt schrijven
Ons van den slaep der sonden al,
Daer den Mensche niet in moet blijven;
Maer nu haestigh op-waken sal.
7. Anders soud' men lichtlijck geraken
In den slaep van d' eeuwige doodt,
Och! och! hoe hoord' wy nu te waken
Tegen des Heeren komste groot.
8. Want de Duyvel (soo wy anmercken)
Gaet om ons by nacht ende dach,
En hy soeckt listigh met sijn wercken

[p. 246]

 

Wie hy daer door verslinden mach.

 

9. Dewelcke men (na Petrus leren)

 

Moet door 't gelove wederstaen:

 

Dat is door de vrese des Heeren,

 

Onse Vleys-lusten tegen-gaen.

 

10. Soo dat men 't lichaam kan bedwingen

 

En de lusten der oogen staeckt,

 

Op dat men doch door gene dingen,

 

Hier, in den slaep der sonden raeckt.

 

11. Want hier sijn doch seer veele saken,

 

Waer door de sonde werdt gevoedt,

 

Daerom dient men altijd te waken

 

Na die Leringe Christi goet

 

12. En staen als de bereyde knechten:

 

Om onse Lendenen gegordt

 

Gewilligh 's Heeren werck uytrechten:

 

Want onsen tijt die is seer kort.