Lusthof des gemoets

Den VIII Psalm.

Op de wijse: In mynen noodt roep ick tot u, o Heere.

O Onse Godt en Heer seer hoogh gepresen,
Hoe heerlijck moet doch uwen name wesen:
Over 't Aertrijck streckt u heerlijkheyt schoon,
Ia wijder dan daer gaet des Hemels Throon.
2. Men siet alsins uwer kracht seer getuygen
Selfs in den mondt der kinderen die suygen;
Daer door maeckt gy tot niet ende beschaemt
U vyanden, door u kracht seer vernaemt.
3. Maer als ick wil aensien ende bemercken
De Hemelen, Heer, uwer handen wercken,
De Sterren, de Mane, die gy door 't Woordt
Maeckt, ende stelt een yder op zijn oort;
4. Als dan spreeck ick, by my verwondert seere
Wat is doch van den armen Mensch, O Heere!
Dat gy zijner alsoo gedachtigh zijt,
En over hem sorge draegt t' aller tijt?
Pause.
5. Gy maekt hem dat hy Godt schier zy gelijke
Want gy maeckt hem overvloedigh en rijcke
Van heerlijckheyt, die doch naeckt is en bloot;
Gy maeckt hem vol met veel goederen groot:
6. Gy laet hem zijn over 't werck uwer handen
Als een Heer der selven in allen landen:
Sonder uytnemen, alles in 't gemeen
Hebt gy hem onderdaen gemaeckt met een:

[p. 198]

 

7. Ossen, Schapen, haer wolle, en haer vellen

 

Die gy op de bergen voet sonder quellen,

 

En op dat velt weyden doet overal,

 

In bossen, bergen, en in menigh dal.

 

8. De vliegende vogelen die wel singen,

 

De visschen des Meyrs, en oock alle dingen

 

Dien gy haer wesen en den adem geeft,

 

Maeck gy hem onderdaen, Ia al dat leeft.

 

9. O onse Godt en Heer seer hoogh gepresen,

 

Ten rechten moet uwen naem heerlijck wesen,

 

Uwes Naems heerlijckheyt in overvloet,

 

Streckt veel wijder dan den Aertbodem doet.