Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O Karsnacht, &c. Of: An Godt alleen u trouwe geven.O Heyl'ge rust, begeerde haven!
Gelukkig end van 's Menschen draven;
Mikpunt van aller zielen tocht!
Hoe lang heb ik langs veele wegen,
Begeerig na uw zoeten zegen,
(Doch al vergeefs) na u gezocht.
2. Zie ick op schat en heerlijkheden,
Met alle schijngroot hier beneden,
't En heeft geen rust noch schijn daer van.
Noch klimmen veel', die nooit en stijgen;
En als men al den top kan krijgen,
Neem rust daer af, wat blijft 'er an?
3. Dier'lijke weeld' der aardse zinnen
Schijnt iets, en lokt, maar treed niet binnen,
De onrust zelve houd daer ste'e;
Al wat men in dat nest kan vangen,
| |
[pagina 194]
| |
Of walgd, of pijnigd door verlangen;
Steeds ongenoegen, nimmer vre'e.
4. O zoete rust, mijn eenig trachten!
Waar vest of stuur ik de gedachten?
Mijn tijd gaat deur, 'k en vind' u niet.
Niet vinden doet begeerte wassen.
Aenwas van lust in 't zoeken rassen.
Een yd'le nooit is 't hert verdriet.
5. Waer sal ik u in 't end noch zoeken?
In wijs gewaende menschen boeken,
Word gy van menig mensch gegist:
Die (als hy 't al is doorgekomen)
Vind, dat hy had, een hoofd vol droomen,
Een hand vol wind, een school vol twist.
6. Of zijt gy dan in schijn gelegen,
In schijnb're Godsdiensts yv'rig pleegen?
't Lijkt zo, de meeste houden 't waar,
Maar gaat men 't hol der zaak deurmerken
Zielkerkers vindm' in alle kerken;
Is domzijn rust, zo woondse daer.
7. Zou dan de dood wel 't rustperk weesen?
't Word zo gewaand, en ook geleesen:
Maer ach! de dooling is te groot.
Wat is toch rust? een heuglijk smaken,
Van onrusts derven, wat vermaken,
Wat smaek van soet is in de dood?
Pause.
8. Eylaas! waar heen? o! tot my zelven,
Mijn rustloos hert wil ik opdelven
Tot in zijn alderdiepste grond.
Gods waerheyd salm' een steunsel strekken,
Om my mijn zelven klaar t' ontdekken,
Of ik zo onrusts oorsprong vond.
9. Wat is des onrusts eigen reden?
Van God (fontein der zaligheden)
Gescheiden, en ont-eend te zijn.
Wat scheid van God? Gods aerd te derven.
| |
[pagina 195]
| |
Wat scheid' Gods aerd? 't quaed niet te sterven.
Door zonden-lusten loosen schijn.
10. Ach! ik verdoolde onbedochte;
Naby is 't dat ik verre zochte,
De medicijn dicht by de quaal:
O! hoog-gelukkig inwaards keeren,
O! overnoodig hert studeeren,
Daer ik zo zoeten vrucht uyt hael.
11. Begeer ik rust, zo moet ik rusten
Van alle God-gehaete lusten:
Van eigen wijsheids eigen keur,
Van eigen liefde in dit leven,
Hem (wiens ik ben) geheel my geven,
En sluiten zo het quaad de deur.
12. Wech zonde, d' oorzaek van mijn smerte,
Wech rust-verbreekers uit mijn herte,
My sterkt de geen die al vermag,
Door Hem ben ik my zelfs ontnomen,
In Hem zal ik in 't eynd bekomen
Een eeuwig zoeten Sabbath-dag.
|
|