Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O Lieve Menschen over al.O Heer hoe swaer is uwen wegh,
Wanneer wy maken overlegh
Met vleys en bloet,
Met vleys en bloet te rade,
'T en valt ons dan niet licht en soet.
2. Als wy de boecken open-slaen,
Wy vinden haest geschreven staen
Dat ons bedroeft,
Dat ons bedroeft van herten,
Om dat ons noch een dinck behoeft.
3. Verkoopt al wat gy hebt voorwaer
Geeft het den armen allegaer,
En volgt my na,
En volgt my na in 't lijden.
Och wie kan hier op seggen ja?
| |
[pagina 179]
| |
4. O Heer, ick wil u volgen voort
Sprack een, daer op heeft hy gehoort:
De Vossen zy,
De Vossen hebben holen,
Maer hier en is geen troost voor my.
5. Soo wie my volgt, en niet en haet,
Alle den aerdtschen toeverlaet,
Van Wijf of Man,
Daer toe zijn eygen leven,
Mijn Ionger hy niet zijn en kan.
6. Geen aerdtsche schatten hier vergaert,
U Rijckdom zy ten Hemelwaert,
Want aldaer dijn,
Aldaer dijn schat sal wesen,
Aldaer sal oock u herte zijn.
7. Soo jemant u yet neemt wel eer,
Eyscht het niet weer: maer geeft hem meer,
Met vrolijckheyt,
Met vrolijckheyt wilt dragen
't Quaet, datmen t' onrecht van u seyt.
Pause.
8. Hebt lief u Vyant in 't gequel,
Ia bidt voor haer, en doetse wel,
Het quaet verwint,
Verwint met goede wercken,
Op dat gy wesen meugt Godts kindt.
9. Die u vervloeckt, gebenedijt,
Soo gy u vrient slechts vriend'lijck zijt,
Is dat al wat,
Is dat al wat besonders?
Want de Sondaren doen oock dat.
10. Maer draegt gy haer, die u doen quaet,
Een vriend'lijck, hert en soet gelaet,
Och, dat en doet,
Och, dat en doet geen Heyden,
Maer die Godtlijck sijn van gemoet.
11. Natuirlijck mensch begrijpt dit niet,
| |
[pagina 180]
| |
Kan oock niet doen dat Godt gebiet,
'T en zy voor al,
'T en zy dat hy versake
Al wat hy heeft in 't aerdtsche dal.
12. Maer die het alles hier versaeckt,
En dat hy Godes liefde smaeckt
In sijn gemoet,
Die sal wel haest bevinden
Dat Christus jock is licht en soet.
13. Soo lang' men is onder de wet,
En uyt bedwang men houdt den tret,
Het gaet soo traegh,
Voor d' onherboren mensche
En waer hier noyt geen meerder plaeg.
14. Daerom na schrifts getuygenis,
Hy boven al geluckigh is
Die hebbeb kan
Een lust in Godts geboden,
Spreeckende nacht en dach daer van.
|
|