Lusthof des gemoets
(1732)–Alle Dercks–
AuteursrechtvrijOp de wijse: 't Zaet van de Vrouwen seer minjoot.GY die daer ooren hebt die hoort,
En roemt te leven na Godts woordt,
Die u knien voor Godt hebt gebogen,
Merckt of gy gaet door d'enge poort,
Of gy des vleeschs lust hebt versmoort,
Op dat gy niet en zijt bedrogen:
Zijt gy een rancke in Christi,
Door sijn Geest sult gy wijsheyt suygen,
De waerheyt sal u maken vry,
Uw' vruchten sullen 't wel getuygen.
2. Beproeft u selven nu ter tijdt,
Of gy in den geloove zijt,
Is Christus in u, volgt sijn regel,
Treet sijn voetstappen nae subijt,
Soo wie hem een Christen belijdt,
Siet de Schrift aen, als eenen spiegel,
Want wie gelooft, soo de Schrift seydt,
Van diens lichame sullen vloeyen
Vruchten des levens vol klaerheydt,
Als Rosen onder doornen bloeyen.
3. Dees Schrift gy wel bedenken meugt
Waer is die uytvloeyende deught?
Och waer zijn des heylig Geests vruchten?
Waer is de vreed' die elck verheught?
Waer wordt die dwalende beweught
Van ons tot weenen ende suchten?
| |
[pagina 72]
| |
Dus of wy schoon geen quaedt en doen,
Dat helpt al niet het zijn maer dromen,
Tot goet doen moeten wy ons spoen,
Anders zijn wy onvruchtbaer Bomen.
4. Dit 's een Christen die Petrus prijst,
Die uyt sijn geloof deugt bewijst,
In der deugt wetenheydt verduldigh,
Sulcke liefde oock in hem rijst,
Dat hy geerne sijn broeder spijst,
Oock 't gemeyn volck is hy gehuldigh,
Zijn dese dingen by u vriendt,
Soo bewijst zulckx uyt uwe Leven,
Want wie Godt niet neerstigh en dient,
Wort eindling van hem overgeven.
5. Merckt aen de woorden Christi fijn,
Voorwaer men doet geen nieuwen Wijn
In oude flesschen, 't is verlooren,
Wat geen vernieuwde Menschen zijn,
Oprecht sonder geveynsden schijn,
Bedriegen haer selven te voren,
Anders is 't maer een nieuwe lap
Sonder geloof, op een oudt laken,
't Is ydel waen en lichten klap,
Maer anders heeft dat niet te maken.
6. Weet gy niet dat de Christ'nen bloodt
Gedoopet sijn in Christus doodt,
Haer sonden t' saem met hem begraven,
Op dat gelijck Christus devoot
Verweckt is, door Godts krachten groot,
Soo moeten wy oock door Godts gaven
Leven in een nieu leven soo,
Want sy en geven niet haer leden
Tot wapenen der sonden snoo,
Van den doot zijn sy opgetreden.
7. Want een Christen die is voorwaer
Een licht ter werelt openbaer,
Hy soeckt sijn Bruydegom alleyne,
| |
[pagina 73]
| |
Hy heeft oock verlangen daer naer,
Hy verblijdt hem in lijden swaer,
Hy is een levende Fonteyne,
Een Lust-hof ofte Paradijs
Van kostelijcke kruyden rijcke,
Hy is een salve seer propijs,
Seyt Salomon in sijn Cantijcke.
j Pause.
8. Vrienden, zijn wy aldus bereedt,
Bewaert doch wel u Bruylofts-kleet,
Siet toe, steeckt dat in geenen hoecken,
Op dat gy niet den vrient en heet,
Den Bruydegom die't al wel weet
Sal ons seer haest komen besoecken,
Merckt hoe hy den Vijg-boom vervloekt,
Die schoone verciert stont met blaren,
Siet toe, eer dat hy ons besoeckt,
Op dat wy alsoo niet en varen.
9. Paulus oock klaer te kennen geeft,
Soo wie dat na den vleesche leeft
D' eeuwige doodt die sal hy sterven,
Want wie Christus Geest niet en heeft,
Sijn woort dagh ende nacht aenkleeft,
Dat Rijcke Godts dat moet hy derven,
Al werden sy hier glat en vet,
En roemen vele van Godts Tempel,
Soo roemden die van Moyses Wet,
Zijt gy wijs, neemt aen haer exempel.
10. En roemt doch niet groot ende smal,
Gelijck doen der sotten getal,
Maer laet u werck u selven prijsen,
Want dat bracht Is'rel in den val,
Hoewel sy Godts volck hieten al,
Haer werck gaf een ander bewijsen,
Daerom verliet haer Godt terstondt,
Haer dwaesheydt heeft hy haer verweten,
Gy zijt mijn volck niet, spreeckt Godts mont
| |
[pagina 74]
| |
Want gy hebt al mijn Wet vergeten.
11. Besegelt u geloof gewis,
Wie met Christo opgestaen is,
Soeckt dat daer boven is gepresen,
Op dat doch niemant en slae mis
Als die gemeynte van Sardis,
Sy meynden oock al wat te wesen,
Van 't leven hadden sy den naem,
Maer sy waren doodt door haer sonden,
Waeckt ende bidt vrienden eersaem,
Dat wy soo niet worden bevonden.
12. Die van Laodicea blent,
Die Iohannes ons maeckt bekent,
Kout noch warrem sy niet en waren,
Tot roem hebben sy haer gewent,
Ons en behoeft geen dinck present,
Al rijck genoegh was haer verklaren,
Die van Ephesien aenschout
De Geest bewijst wel haer misdaden,
Haer eerste liefde was verkout,
Denckt of gy vry zijt van die schaden.
13. Adonia veel droef heydt smaeckt,
Om dat hy hem selfs Koninck maeckt,
Tegen Godts woort, hy werdt verdreven,
Wie aen een Christen name raeckt,
Maer niet nae't woort des Heeren haeckt,
De Kroone werdt hem niet gegeven,
Soo roemden oock die Ioden bot,
Haer selven sy Godts kinders maken,
Sy seggen veel, sy kennen Godt,
Maer met haer wercken sy 't versaken.
ij Pause
14. Hoe mach het volck soo zijn bedacht,
Dat op Godts woort soo weynig acht,
Och die 't bedenckt, mochte wel weenen,
Wie verlicht is al van den nacht,
En't woordt niet na en volgt met kracht,
| |
[pagina 75]
| |
Haer herte moet wel wesen steenen,
Een decksel voor haer herte hangt,
Al ist dat sy 't lesen of singen,
Doof blijven sy sonder verstandt,
Och! zijn 't niet klaegelijcke dingen.
15. O gy traege merckt Paulus Leer,
Waeromme dat Godt onsen Heer,
Sijn lieven Soone heeft geschoncken,
Om onse arme Zielen teer
Te verlossen uyt's doodts verseer,
Daer wy lagen in versoncken,
Om dat hy hem soude bereen
Een sonderling' volck dat seer vierig,
En neerstig waer groot ende kleen,
Nae de goede wercken seer gierig.
16. Een yeder dit wel overlegt,
Of hy is van 't neerstig volck slecht,
Want wie meer staet na schat of eere,
Dan na Hemelsche dingen recht,
Die dat doet is geen Christen knecht,
Die loon sal hebben van den Heere:
Daer is vasten noch waken sterck,
Noch geen blijtschap in 't kruys by namen,
Noch oock geen sonderlinge werck,
Daer sy de wereldt door beschamen.
17. Weet gy niet, doet Paulus gewach,
Dat Godts volck in de laetsten dagh,
De wereldt moeten helpen rechten?
Op dien dat komt eenig beklagh,
In 't Oordeel hy niet staen en magh,
Godt sal selve tegen hem vechten,
Met de wereldt werdt hy verdoemt,
Och! och! wat salmen dan begonnen?
Dus of men hem een Christen noemt,
Lacy, wat is daer meed' gewonnen?
18. Veel sullen seer verwondert staen,
Als dat Oordeel Godts sal angaen,
| |
[pagina 76]
| |
Maer Godt sal seggen, na Schrifts leere,
Voorwaer ick heb u noyt gekent,
Wijckt van my, boose generatie,
Gaet in dat eeuwige torment,
Gy hebt versuymt mijn groote gratie.
19. Dus u niet als de werelt steldt,
Haer vruchten schijnen wel in't veldt,
In kleeren, huysen, en in drincken,
Veel gierigheyt, na goedt en geldt,
Maer dien schat, daer de Schrift af meldt,
't Is selden dat sy daer op dencken,
Al is 't dat men 't haer seght of print,
Ende vermaent met veele tranen,
Geen boete men in haer en vindt,
Dan soo langh' sy 't hooren vermanen.
iij. Pause.
20. Siet beter toe dan Israël,
En wandelt recht na Godts bevel,
Dat ons die Heydens niet begecken,
Sy seyden, schrijft Ezechiel,
Is dit des Heeren volck rebel,
Dat uyt sijn landt heeft moeten trecken?
Laet doch klaerder schijnen u licht,
Waer gy zijt onder wat geslachten,
Al wat die werelt niet en sticht
Wilt u doch neerstich daer van wachten.
21. Christus die spreckt met woorden plat
Een yegelijck vergaer sijn schat
In den Hemel, maer niet op Aerden,
Segt lieve vrienden doen wy dat?
Veel Mannen Godts met tranen nat
Met verlangen dien schat vergaerden,
Waer u schat is, daer is u hert,
Dus hebt gy u schatten hier boven,
| |
[pagina 77]
| |
Waerom vreest gy voor des doots smert?
Soo doen sy die Godt niet gelooven.
22. Wat dunckt u lieve dit wel vaet,
Volgen wy hier in Christus raet?
't Waer goet dat wy ons wel besagen,
Want wie nae't schat beneden staet,
En de werelt niet voor en gaet
Die sal't hier namaels wel beklagen,
Want een Christen die is een Brief
Van alle menschen scherp gelesen,
Dus zijt niet meer u eygen dief
Van uw' arme Ziele in desen.
23. Soo wie hem hier in schuldig dinckt,
Betert u, en niet meer en hinckt,
En segt met David nu ten stonden,
O Godt! my u genade schinckt,
Ick kenne dat mijn boosheydt stinckt,
Wascht my doch reyn van mijne zonden,
Schept in my een nieu herte eerst,
Geneest mijn Ziel door u Genaden,
Geeft my wederom uwen Geest,
Die sal my leyden in u Paden.
24. Mijn seer beminde vrienden, siet,
Singt uyt gewoonte niet dit Liedt,
Lichtveerdigh, maer met wijse sinnen,
Want daer wel veel singens geschiet,
Maer 't en behaegt den Heere niet,
Soo Godt door Amos spreekt uyt minnen,
Doet wegh van my al dat gebleet
Der Liedekens, en al u snaren,
Want dat was Godt om hooren leet,
Om dat sy niet oprecht en waren.
25. Die dit stelde niet om gewin,
Hem selven vermaent hy daer in,
En alle die 't singen en horen,
Wapent u vroom nae Christus sin,
Elck heeft te strijden meer of min,
| |
[pagina 78]
| |
Tegen veel vyanden vol toren,
Wilt niet als de vertsaegde vlien,
Maer staet vast tot der doodt getrouwe,
Vecht vromelijck tot op u knien,
Dat gy de kroone meugt behouwen.
|
|