Lusthof des gemoets

Den eersten Psalm.

Op de wijse: Tot u, ô Godt, Vader gebenedydt.

DIe niet en gaet in der Godtloosen raet,
Die op den wegh der sondaers niet en staet,
En niet en sit by den spotters onreyne;
Maer dach en nacht heeft in Gods wet alleyne
Al sijnen lust, ja spreekt daer van eenpaer;
Die mensch is wel gelucksaligh voorwaer.
2. Hy sal gelijck sijn eenen schoonen Boom,
Geplant by eenen klaren waterstroom,
Die zijn vruchten geeft in bequame tijden,
Van welcken geen drooge blat valt besijden:
Soo sal de mensche salig zijn bekent,
Met al zijn doen, tot welcken hy hem went.
3. Maer soo en ist met den Godtloosen niet,
Die als kaf verstroyt werden daer met 't siet,
'T welk van den wint hier en daer wert gedreven
Soo sullen sy in Godts gerichte beven,
En niet bestaen: maer haest vergaen beschaemt,
Met den vromen werden sy niet genaemt.
4. Godt kent den wegh en der vromen gemoet

[p. 43]

 

Hy draegt sorge voor hen en voor haer goet,

 

Dies sullen sy welgelucksalig wesen:

 

Maer nademael dat onse Godt gepresen,

 

Op der Godtloosen wegen niet en acht,

 

Sy en haer doen werden tot niet gebracht.