Eduard de Dene. Testament rhetoricael

Lichte Vraukens

Den vraukens vanden Lichten leuene
en wist Ick emmers wat te gheuene
wuenende in twaelfuaert straetken
dan weynsschen eens tzyne de wel ghewreuene
omme daer naer niet meer te sneuene
Liefuer te huwene / alsulck lack gaetken
An Landsboer ofte zeeussche maetken