Eduard de Dene. Testament rhetoricael

Vpden Voys
het zat een sneewit vueghelken
Al vp zyn eerste plume

Ons vader die in dhemelen zyt
ghehelicht zy huwe name
hu Rycke toecom ons ghebenedydt
dat bidden vvy heer god Eersame

Hu vville moet gheschieden daer
heer god / als hooghst van weerden
zoo inden hemel / Als oock der naer
tsghelycx beneden inder Eerden

End heere god die in ons noodt
zyt ons vervvinder Coene
gheeft ons doch hedent ons daeghlicx brood
Alsoo ghy dat wel weit te doene /

Vergheeft / wat wy hebben mesdaen
hoe groot / hoe menichfuldich
zoo wy vergheuen / ghewillich zaen
de ghuene die ons oock zyn schuldich

In gheen becuerynghen brynght ons niet
Tot onser zielen schaede

[p. 35]

 

maer heere die blusschen muecht ons verdriet

 

verlost ons doch vanden Quaede

 

 

 

⁺⁺ Want hu alleene toebehoort

 

die Cracht end heerlichede

 

die hemel end eerde / met hu Woord

 

ghemaect hebt / naer hu wetenthede

+ 3 r

+ Fol. 3 r, r. 12 ‘Salue Rex’, 14-16 onderstreept.