Zwart goud

[p. 40]

Gebed

God, dit hebben wij gevonden,
duizend kleine, laffe zonden.
Is het niet de geile kus
van twee zinnelijke monden;
niet het vuur dat, nooit gebluscht,
brandt in duizend open wonden;
is het niet de steedse lust
die ons voortdrijft door de stonden,
aan een onrein doel gebonden,
... en, hoe wonderlijk ons streven
ook mag zijn, toch aan de kust
van den dood veilig te landen...

Zie dit snelle jacht dan stranden,
zie ginds wrak te pletter slaan!
Redt ons, Heer... want wij vergaan!