Zwart goud

[p. 29]

Óók lente...

Boomen en bloemen bloeien open
want 't is weer eens een keertje Mei;
nog steeds komen de dagen aangekropen
traag en eentonig, een moedelooze rij.

't Is Mei. 't Is lente. ‘Alom ontwaken’...
schrijft de krant weer eens, poëtisch en blij,
ginds gaat weer een stelletje arbeiders staken:
lang leve de lente, lang leve de Mei!

O schoone wereld, hoe ga je je sieren
met groen en kleuren, zoo schoon, zoo vroom.
Wij, jonge menschen, gaan thans lente vieren,
wie houdt er onze geestdrift in toom?

Wij kunnen niet anders, want uitgelaten
maakt ons het leven, de lente, de zon, de maan;
wij gaan nu van bloempjes en vogeltjes praten
in plaats van dat eeuwig gezoek naar een baan.

Boomen en bloemen bloeien open,
wat ben ik toch steeds ondankbaar geweest!
Uit mijn hart is een brok in mijn keel gekropen,
ik word gek... o... wat is het leven een feest!