Zwart goud

[p. 14]

Oorlogsvlieger

Met hoeveel snelheid raas je, piloot,
daarboven tusschen de sterren?
Ben je een bondgenoot van den dood?
Of zal hij jóùw weg straks versperren?

We zien je niet, wij hooren alleen
het ronken van je motoren,
wij staan op de donkere aarde bijeen
om dat lied van je vlucht te hooren.

Daar waar de sterren gesnipperd zijn
uit maanlichtbanen en ether,
daar ben je nu ergens, onzichtbaar en klein
voor òns... Zelf weet je wel beter!

Voor jou is die koepel nergens te groot
in al zijn stralenden luister,
hóé trotsch en vermetel ben je, piloot,
op je vlucht, alléén door het duister?

Jij kent slechts één ding, je duivelsche plicht,
daarbuiten heeft 't leven geen waarde,
je ziet een stralenden dood in 't gezicht,
te donker, te klein is de aarde.

En wij... Luisteren dapper naar 't deinend gerucht,
wel wetend dat 't over zal drijven,
we zijn nogal gauw wat beangst en beducht
en willen graag aardwormen blijven.