Zwart goud

[p. 8]

Terworm

Een hecht kasteel met een gracht er om heen
en een ophaalbrug tusschen riet en struiken,
aan sommige vensters verweerde luiken;
en de rest van een hek - een stuk stevige steen.

De zon speelt gedurfd om de ruige schuren
en langs den gelen weg is een groot weideland
met donkere struiken en bosschen langs den rand
als op een antieke romantische gravure.

De moede wind is er traag en lauw;
men peinst er en men zal niet hardop praten,
men is tusschen de bosschen zoo alleen en verlaten,
de lucht is zoo hoog, en zoo intens blauw.

Er is geen geluid, of slechts het verre schreeuwen
van een vogel in de bosschen of het blaffen van den hond.
Hier zweven vrome sagen en legenden rond,
verhalend van het Limburg der Middeleeuwen.