Het kasteel van 's-Gravendeel

De Grafelijke koets.

De stormwind was bedaard,
De koets stond nog te wachten,
En Griet, de Keukenmeid,
Van d'inbraak nog bezield,
Met Joris, de koetsier,
Over dit nacht'lijk reisje,
Met veelzeggend gebaar,
Een conferentie hield.

't Was ijselijk ook voor haar;
Van schâ nog maar gezwegen,
Had haar reeds teer gestel
Een lelijke tik gekregen.
Aan zenuwen had zij
Nog nimmer ooit geloofd,
Maar nu, haar ogen, ach!!!
Die draaiden in haar hoofd.

Nog wilde zij haar hart
Aan Joris verder luchten,
Die al haar maagd'lijk leed
En diep geslaakte zuchten
Ontroerd had aangehoord,
Toen uit de poort,
Fier stappend, blij van zin,
De Graaf weer kwam met de Gravin.
De paarden steigerden en vlug
Reed men naar het Kasteel terug.