zelfcorrectie

Van zelfcorrectie is sprake wanneer een schrijver in een tekst iets geschreven heeft dat onmiddellijk daarna wordt herroepen en wordt vervangen door iets dat geacht wordt beter aan de bedoeling van de auteur te beantwoorden. Vaak wordt zo'n zelfverbetering vooraf gegaan door 'beter gezegd' of  'nee, maar ...'. Zo schrijft N. Beets in zijn gezang:

De moerbeitoppen ruischten;
     God ging voorbij
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
     En sprak tot mij.
(V.E. van Vriesland, Spiegel van de Nederlandse poëzie door alle eeuwen, 1955, p. 610)

En Louis Paul Boon schrijft over zijn alter ego johan janssens:

En roffelend met zijn voeten op uw vloer en trommelend met zijn handen op het blad van uw tafel troffelt ... neen trommelt ... hij het lied van de roman-taplan-taplan-roman-taplan.
(L.P. Boon, De Kapellekensbaan, 1964⁴, p. 11)

Lit: D. Madden & R. Powers, Writer's revisions: an annotated bibliography of articles and books about writer's revisions and their comments on the creative process (1981) • C. van Wijk & T. Sanders, 'Identificatie van schrijfstrategieën door tekstanalyse' in H. van den Bergh e.a. (red.), Taalgebruik ontrafeld (1997), p. 239-250.