Algemeen letterkundig lexicon

contrapunt-1

Etym: Eng. counterpoint < lat. punctum contra (noot) tegen punt: de noten voor begeleidende stem werden 'tegen', d.w.z. boven of onder die eerste geschreven.

Term uit de musicologie voor de werkwijze om op een gegeven melodie een of meer andere melodieën te zetten die harmonisch samenklinken. In ruimere zin wordt de term gebruikt voor een artistiek procédé dat gebaseerd is op significant contrast of samenspel van onderscheiden elementen, bijv. het contrapunt van twee in elkaar verweven intriges, of op elkaar betrokken episodes in een handelingsverloop.

Lit: R.C. Pooley e.a. (red.), Contrapoint in literature (1967) • J.L. Cupers, Aldous Huxley et la musique. À la manière de Jean-Sébastien (1985), p. 203-239 en passim • K. Magome, The influence of music on American literature since 1890: a history of aesthetic counterpoint (2008) • A. Shockley, Music in the words: musical form and counterpoint in the twentieth-century novel (2009).

contraproef zie tegendruk

contrapunt-2