Algemeen letterkundig lexicon

sensus amoris

Etym: Lat. sensus = zin(tuig)

Aanduiding voor de wijze waarop de liefde ervaren kan worden, vaak gebruikt in emblema.

Soms wordt in dit verband verwezen naar Ovidius en diens boek over de minnekunst, de Ars amatoria (1-8 n. Chr.). Een goed voorbeeld is te vinden in Jacob Cats’ Proteus (I, 11, 1618) ‘Tneemt toe, men weet niet hoe’ over de naam van een geliefde als inscriptie in een boomstam.

Behalve in de wereldlijke liefde wordt de term ook gebruikt in religieuze zin voor de liefde van en voor God. Voorbeelden daarvan kan men o.m. aantreffen in het werk van de heilige Willem van Saint-Thierry.

Lit: G. Aerden, ‘Het zintuig van de verlichte liefde. Over de sensus amoris in de geschriften van Willem van Saint-Thierry’ in Kovel, monastiek tijdschrift voor Vlaanderen en Nederland in Franse vertaling in: Collectania cisterciensia 73 (2011), p. 482-496.

sensus allegoricus

sensus anagogicus