Algemeen letterkundig lexicon

klankgedicht

Subgenre van de poëzie waarin nadrukkelijker dan in andere poëzie gebruik gemaakt wordt van het klankmateriaal van de gebruikte woorden en zinnen om het opgeroepen beeld door die klanken te suggereren. Men spreekt in dat verband wel van de klankexpressiviteit van deze poëzie.
Als voorbeeld wordt vaak het gedicht ‘Uitvaart’ van Bilderdijk geciteerd:

Befloerste trom
Noch rouwgebrom
Ga romm’lende om
Voor mijn gebeente;
Geen klokgebrom
Uit hollen dom
Roep ’t wellekom
In ’t grafgesteente.
(Bilderdijk, ed. M.J.G. de Jong/W. Zaal, [1960], p. 198)

Ook het gedicht van Guido Gezelle ‘Gierzwaluwen’ wordt vaak als klankgedicht genoemd.

In het klankgedicht blijft de betekenis prevaleren, terwijl in de poésie pure de klank bepalend is. Een grensgeval vormt het gedicht ‘Vera Janacopoulos’ van Jan Engelman dat wel als poésie pure is aangemerkt, maar ook als klankgedicht omdat het wat de betekenis betreft interpretabel blijkt.

klankfiguren

klanklandschap