etymon

Etym: Gr. etumon = wortel van een woord < etumos = waar, werkelijk.

De oorspronkelijke (kern)betekenis of kiem waaruit een woordvorm zou voortspruiten. In die zin verwijst het naar een soort woordwortel waarvan de etymologie uitgaat. Dat in bredere, afgeleide zin via hun oorsprong ook de diepere betekenis van een woord of tekst gevat kan worden, is een idee dat tot verschillende stilistische theorieën heeft geïnspireerd. Zo wordt de term ‘etymon spirituel’ o.m. gebruikt door Leo Spitzer om aan te geven dat een kerngegeven als een soort ‘sleutelwoord’ het geheel van een tekst kan verklaren.

Lit: P. Guiraud, La stylistique (1954), p. 73-74.