Algemeen letterkundig lexicon

proclise

Etym: Gr. pro-klinein = naar voren leunen.

Aanhechting van een onbeklemtoond eenlettergrepig woord aan een onmiddellijk volgend woord. Proclisis komt, net zoals enclise (aanhechting aan een voorgaand woord) vaak voor in Middelnederlandse teksten. Bijv. ‘therte’ (het hart).

Lit: M. Mavrogiorgos, Clitics in Greek: a minimalist account of proclisis and enclisis (2010).

processiespel

procope zie afaeresis