Algemeen letterkundig lexicon

ternaire

Etym: Lat. ternarius = drieledig.

Een drieregelige strofe of een gedicht met drie versregels met gelijk rijm (aaa) ter onderscheiding van de terzine die gewoonlijk als rijmschema aba heeft.

Bijv. de beginstrofe van het 'Dies irae', een Latijnse sequentia uit de 13^de  eeuw die vroeger bij katholieke begrafenisplechtigheden vaak in het Gregoriaans werd gezongen:

Dies irae, dies illa
Solvet saeclum in favilla,
Teste David cum Sibylla.
(Kwade dag, die al de dagen 
eens lijk asschen weg zult vagen,
zoo 't Sibille en David zagen!)
(Vertaling G. Gezelle, Kerkhofblommen, 1858, in Volledig dichtwerk, red. J. Boets, 1999², p. 134)

terminologie

ternio