Algemeen letterkundig lexicon

intellectio

Etym: Lat. intellectus = inzicht.

Deel van de redevoering in de klassieke oudheid dat voorafgaat aan de zgn. taken van de redenaar (officia oratoris). De intellectio bestaat in het vaststellen van de hoofdvraag der causa en van de graad van verdedigbaarheid van de eigen partij, evenals het algemene inzicht (vandaar de term) in de mogelijkheden van gedachtelijke ontwikkeling.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 4 (1998), kol. 448-451.

integumentum zie involucrum

intensief lezen