Algemeen letterkundig lexicon

intentionale norm

Etym: Lat. intentio = bedoeling.

Norm in de kunstkritiek gebruikt om het werkterrein vast te stellen, waarbij datgene wat zichzelf als kunst aandient gerecenseerd wordt. De intentionale norm staat tegenover de attitudinale norm die het in de praktijk als kunst geaccepteerde (bijv. door publiek, subsidieverstrekkers, uitgevers e.d.) tot uitgangspunt neemt.

Lit: J. Stolnitz, Aesthetics and philosophy of art criticism (1960) • R. Grüttemeier, Intentionalität als Kippfigur (1999) • W. Barz, Das Problem der Intentionalität (2004).

intentional fallacy

interdiscursiviteit