epifrasis

Etym: Gr. epi-frazein = bovendien nog zeggen.

Retorische figuur, waarbij aan het einde van een syntactisch blijkbaar voltooide zin of woordgroep nog een of meer bestanddelen als afronding, rechtzetting, beklemtoning of zeer vaak ook als amplificatio-2 toegevoegd worden. Bijv. ‘Gij die mijn redder zijt en mijn toevlucht’.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 2 (1994), kol. 1296-1297.