Algemeen letterkundig lexicon

congé

Etym: Fr. < middeleeuws Lat. congerius = groet vóór het afscheid.

Franse middeleeuwse dichtvorm waarin de dichter in het perspectief van een naderende dood zich richt tot het Lijden. Het gedicht is gebouwd op de tegenstelling tussen de smart van de dichter en zijn hoop op eeuwig geluk. Belangrijke vertegenwoordigers van het genre waren Jean Bodel (Congés, 1204), Baude Fastoul (omstreeks 1250) en Adam de la Halle (ca. 1275).

Een verwante dichtsoort, maar didactischer van aard, zijn de vers de la mort, zo genoemd naar het steeds weer herhaalde Morz (= dood) aan het begin van elke strofe.

Lit: P. Ruelle (red.), Les Congés d’Arras, Jean Bodel, Baude Fastoul, Adam de la Halle (1965) • M. Boyer & M. Santucci (inleiding en moderne vertaling), H. de Froidmont. Les Vers de la Mort (1983).

conflictus

congeries