Algemeen letterkundig lexicon

canticum-1

Etym: Lat. cantum = gezang < canere = zingen.

In de oudheid bedoelde men met deze term het lyrische gedeelte in de Latijnse komedie. In tegenstelling tot het koorlied in de Griekse toneelwerken zet het canticum de handeling verder. Het canticum werd door één acteur of als wisselzang tussen verschillende acteurs gereciteerd onder fluitbegeleiding. Soms werd het canticum voorgedragen door een zanger (cantor) terwijl ondertussen de inhoud door een acteur pantomimisch werd voorgesteld. Tegenover het canticum staat het diverbium, het gesproken gedeelte in de komedie. Vooral Plautus gebruikte het canticum in zijn blijspelen.

Lit: J. Winter, Ueber die metrische Reconstruction der Plautinischen Cantica (1880) • S. Sudhaus, De Aufbau der Plautinischen Cantica (1982).

cantate

canticum-2