Algemeen letterkundig lexicon

anaclasis-1

Etym: Gr. ana-klaein = om-, terug, achterover buigen; vandaar terug-buiging, breking, weer-kaatsing.

In de metriek een verwisseling van kwantiteit (lang wordt kort; kort wordt lang) tussen twee op elkaar volgende lettergrepen, o.a. in het anacreontisch vers (anacreontisch-2).

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 1 (1992), kol. 482-485.

anachronisme

anaclasis-2 zie antanaclasis