Algemeen letterkundig lexicon

synchronie-1

Etym: Gr. sun-chronos = gelijktijdig < sun = samen; chronos = tijd.

Term uit de dramatheorie waarmee de gelijktijdigheid van die handelingen op het toneel wordt aangeduid die niet als zinvol voor elkaar kunnen worden aangemerkt. Is dat wel het geval en vullen parallelle handelingen of tekst en handeling elkaar aan, dan spreekt men van simultaneïteit.

Lit: W. Hogendoorn, Lezen en zien spelen. Een studie over simultaneïteit in het drama (1976).

synchorèsis zie concessio

synchronie-2 zie diachronie/synchronie