statische bouw

Term uit de dramatheorie voor een dramabouw waarbij de handeling weinig of geen ontwikkeling vertoont omdat een gegeven conflict niet of nauwelijks tot een oplossing wordt gebracht. Het slot van de handeling verschilt niet of weinig van de beginsituatie. Een dergelijke bouw kan bij uitstek in het absurd toneel van bijv. Ionesco of Becket worden aangetroffen. In Nederland komt die bouw voor in stukken van Lodewijk de Boer. In de meeste gevallen draagt ze bij aan het gegeven van de onmogelijkheid tot reële communicatie en de zinloosheid van het bestaan.

Lit: R. Schechner, ‘Twee vormen van toneelconstructie’ in Euros Theater (lente 1966), p. 29-48 • H. van den Bergh, Teksten voor toeschouwers (1979), p. 142-143 (1991⁴).