Algemeen letterkundig lexicon

verificatio

Etym: Lat. verificatio = onderzoek naar de echtheid < verus = waar; facere = doen.

Term uit de oorkondeleer voor onderzoek naar de autorisering, datering en localisering van oorkonden. In fictionele teksten wordt gebruik gemaakt van de veritas-topos om het waarheidsgehalte te benadrukken.

Lit: D. Wortel, 'Van "imitatio" naar "verificatio": de verwetenschappelijking van een WNT-citaat' in Trefwoord (2002), p. 1-27.

verheven zie sublieme (het -)

verisme