Algemeen letterkundig lexicon

plakkaat

Etym: Oud-Fr. plackart < plaque = opgedrukt zegel.

Archiefterm voor een voor algemene bekendmaking bestemde verordening, uitgevaardigd onder een opgedrukt zegel, eertijds een plakkert of plakkaat genoemd. Vanaf de 16^de tot de 19^de eeuw werd de term gereserveerd voor overheidsverordeningen. Verzamelingen van plakkaten zijn per gewest bijeengebracht in de zogenaamde plakkaatboeken. Bekend is het Plakkaat van Verlatinghe van 26 juli 1581 door de Staten-Generaal als antwoord op de apologie van Willem van Oranje waarbij Filips II van de heerschappij over zijn Nederlandse gewesten vervallen werd verklaard.

Een plakkaat tegen de verspreiding van verboden boeken (1544). [bron: Bibliopolis]

Lit: M.E.H.N. Mout, De tirannie verdreven: achtergrond en betekenis van het Plakkaat van Verlatinge (1979) • H.W.J. Volmuller, Nijhoffs geschiedenislexicon Nederland en België (1981), p. 461.

plagiaat

planctus zie kommos