Algemeen letterkundig lexicon

levertje

Gedichtje van vier tot twaalf regels, meestal met scabreuze inhoud, gesproken tot de bruid op het bruiloftsmaal door één van de gasten met een stuk lever op de punt van zijn mes. Een leverrijm moet in de eerste versregel het woord ‘levertje’ of ‘leveren’ bevatten.

Een dichtbundel waarin niet minder dan 32 levertjes voorkomen is De Olipodrigo, bestaande in vrolijke gezangen, kusjes, rondeeltjes, levertjes, bruilofs- en mengel-rijmpjes (2 dln. Amsterdam, Evert Nieuwenhoff, 1654), bijv. (fol. B4v):

LEVERTJE
Ter eeren deuze maaltijd zel ik dit Levertje met een Refrijn in mijn murf douwen.
Flus ging een Bruigom na d'Ouwe, en de Bruid na de Nieuwe Kerk om te Trouwen;
De Bruid, die van 't abuis van hare Bruigom niet en wist,
Heeft haar, daar 't yder zag, in 't Choor, van angst bepist,
En zei: ‘Och Speelnoods geefme raad, jou is mijn zaak bekent,
Zo hy my nou verlaat, ben ik al mijn leven geschent.’

Lit: M. Spies, 'Ik moet ook eens levren: een 'levertje' voor Fred' in M. Spies (red.), Daar omme lachen die liede: opstellen over humor en literatuur en taal voor Fred de Bree (2005), p. 117-122.

levenslied

lexeem zie seem