Algemeen letterkundig lexicon

insinuatio

Etym: Lat. in-sinuatio = in-boezeming < in-sinuare = iets tot het binnenste (sinus = o.m. boezem) laten doordringen; vandaar: die vorm van inleiding waardoor de redenaar zijn hoorders tracht te winnen.

Term uit de retorica voor het tijdens het exordium op psychologisch listige wijze aandacht trekken van het publiek door het even te choqueren of door een grap te maken. Het uiteindelijke doel is de sympathie te verwerven van het publiek dat al min of meer tot het standpunt van de tegenpartij geneigd was. De insinuatio is bijzonder geschikt voor het drama.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 4 (1998), kol. 418-423.

inscriptio zie motto-2

inslaan zie formaatmaken