Algemeen letterkundig lexicon

figura-2

Etym: Lat. figuur.

Term uit de paleografie voor de geen taalkundige betekenis dragende elementen (illustraties en lijnen die tekstgeledingen aanbrengen) in een bron. Bij de transcriptie dienen de figurae onderscheiden te worden van de signa (signum), de lettertekens.

Lit: W.Gs Hellinga, ‘Principes linguistiques d'édition de textes’ in Lingua 3 (1953), p. 295-308 • P.J. Verkruijsse, ‘Over diplomatisch editeren van handschriften en het gebruik daarbij van diacritische tekens’ in Spektator 3 (1973-1974), p. 325-346.

figura-1

figurae elocutionis zie woord- en zinfiguren