Algemeen letterkundig lexicon

epimythium

Etym: Gr. epi-muthion = (moraal) bij een verhaal.

De zedenles aan het slot van een fabel of een exemplum. Bijv. in Esopet nr. 19:

Bi deser favelen wi verstaen:
Die in peelgrimagien gaen,
Ende haer sonden met hem draghen,
Hets om niet dat si jaghen.
(ed. Stuiveling, dl. 2, 1965, p. 24, vs. 13-16)

Wordt de ‘lering’ aan het begin van de tekst gegeven, dan spreekt men van een promythium (Gr. wat vóór een verhaal komt).

epimonè zie parafrase

epinicium