Algemeen letterkundig lexicon

ductus

Etym: Lat. het trekken, halen.

Term uit de paleografie voor de schrijfbeweging. Het schrift, datgene wat op de schriftdrager terechtkomt, is het resultaat van een beweging. Afhankelijk van de aard van het materiaal (soort pen, soort materiaal waarop geschreven wordt) en van de schrijfhouding kunnen lettervormen sterk afwijken, hoewel er eenzelfde schrijfbeweging aan ten grondslag ligt. Het trachten te herkennen van de ductus achter aanvankelijk onleesbaar schrift kan uiteindelijk leiden tot ontcijfering. De ductustheorie is geformuleerd door de Franse epigraficus Jean Mallon en door hem gedemonstreerd in twee films: ‘La Lettre’ uit 1937 en ‘Ductus. La formation de l'alphabet moderne’ van 1976.

Lit: J. Mallon, Paléographie romaine (1952).

dubium

Duitse komma