Algemeen letterkundig lexicon

blinddruk

Druktechnische term voor de afdruk in het papier van niet geïnkt zetsel als gevolg van opvulling van zetsel met letters in plaats van met wit, óf van doordruk op een tweede vel papier bij het vervaardigen van een proefdruk, óf van het niet goed inkten van het zetsel. Als boekbindersterm wordt blinddruk ook gebruikt voor blindstempeling.

Blinddruk door letteropvulling (1488). [bron: W.Gs Hellinga, Kopij en druk in de Nederlanden (1962), p. *18].

Lit: W.Gs Hellinga, Kopij en druk in de Nederlanden (1962), p. 141-142 (afb. 5, 6, 23, 156, 157).

blijspel

blindstempeling