Algemeen letterkundig lexicon

auctor

Etym: Lat. zegsman, autoriteit.

Term gedurende de middeleeuwen gebruikt om gezaghebbende auteurs (de kerkvaders, Cicero, Ovidius, Vergilius, enz.) aan te duiden, als in het volgende voorbeeld:

In houde drome niet over spot.
Men hefse dicke waer ondervonden,
alse wi horen wel orconden
enen auctoer, die Macrobes hiet,
- hine houtse over logene niet -
die bescreef dat vision
van den coninc Scipion.
(Heinric. Die Rose, ed. Verwijs, 1868, vs. 10-16).

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 1 (1992), kol. 1276-1280.

auctiecatalogus

auctoriële vertelinstantie