Algemeen letterkundig lexicon

ars amandi

Etym: Lat. kunst van het beminnen.

De artes amatoria, pseudo-wetenschappelijke verhandelingen over de kunst van het beminnen, bevatten gewoonlijk voorschriften of aanwijzingen voor de minnaar over de wijze van benaderen en omgaan met de beminde. Het genre is in West-Europa gegrondvest door Ovidius met diens Ars amatoria en Remedia amoris (vertaling door M. d'Hane-Scheltema onder de titel Lessen in liefde, 2009). Bekende middeleeuwse artes amandi zijn De arte honeste amandi van Andreas Capellanus (eind 12^de eeuw) en de Roman van de roos (derde kwart 13^de eeuw):

Ware vrouwe ocht here die vrien woude
hoemen dit boec heten soude,
Die Rose seggic dat heten sal,
want daer es in besloten al
die art van minnen geellike.
(Heinric, Die Rose, ed. Verwijs, 1868, vs. 31-35)

Binnen de Middelnederlandse letterkunde kan Der minnen loep (ca. 1410) van Dirc Potter als een ars amandi beschouwd worden.

Artes amatoria uit jonger tijden zijn die van Anne H. Mulder Een ars amandi. Dat is de kunst van het beminnen (...) (1952) en van Inez van Eijk Bij jou of bij mij? Erotische etiquette (1994).

Lit: C.S. Lewis, The allegory of love (1936), p. 112-156 • R. Boase, The origin and meaning of courtly love (1977) • A.M.J. van Buuren, Der minnen loep van Dirc Potter (1979) • D.E. van der Poel, De Vlaamse Rose en Die Rose van Heinric. Onderzoekingen over twee Middelnederlandse bewerkingen van de Roman de la Rose (1989).

ars	ars bene dicendi