Evangelische liederen

N^o. 106.

1. ZIe Bruid, hoe hangt uw Bruidegom,

Aan 's kruices stam, zo stil en stom!
Daar Hy yders spot moet weezen,
Is 'er grooter smert als deeze!

2. Zie, hoe Hy hangt gansch naakt en bloot,

Bedroeft, beangst door hellen-nood;
Vol van builen, vol van wonden,
Ongetroost en onverbonden.

3 Zie all' zyn' leeden uitgerekt,

Zyn bloed uit twee paar wonden lekt,
Op zyn' lippen legt de galle,
En Hy word gehoont van alle.

4. Zyn schoon en heilig aanzicht, ziet,

Kan men voor bloed bekennen niet,
En zyn voorhooft is doorstoken,
En zyn oogen zyn gebroken.

5. Het Hooft is grouwzaamlyk gehoont,

En met een doornekrans gekroont,

[p. 174]

 

En zyn dapp're haaïr-lokken,

 

Hangen vol van speekzel-vlokken.

 

6. Zo gaat het met het groene Rys,

 

En met het vruchtb're Paradys;

 

Mensch! hoe zal het met u worden,

 

Dorre telg, uit Adams Orden.

 

7. Edog, vertwyffel niet, o Bruid,

 

Hy delgt all' uwe schulden uit;

 

Zyne striemen u geneezen,

 

Gy zult eeuwig by Hem weezen.

 

8. Gae, word' in 't Lyden hem gelyk,

 

En wees geduldig in zyn Ryk;

 

Want het zou nu niet betaamen,

 

Dat de Bruid was zonder straamen.

 

9. Styg opwaarts dan en sterf met Hem,

 

Of roem u niet de Bruid van Hem,

 

Wie Zyn leeven wil beërven,

 

Moet met Hem aan 't kruice sterven.