Evangelische liederen

[p. 165]

N^o. 898. Oud Lied.

1. O God! wien alles is bewust,

Help onz' vervalle tyden;
De menschen haaten hunne rust,
En willen vast niet lyden,
Dat men ze leer' den regten weg,
Dat men ze ley den smallen steg,
Die naar den Hemel wandelt;
Zy zeggen onbeschroomt: Gaat heen,
Wy willen blyven als wy zyn,
Waar na een yder handelt.

2. Genoeg is 't niet, dat zy uw Woord

Verwerpen en verachten,
En, naar de oude wyz', al voort
't Gebruik te volgen trachten;
Zy willen zelfs nog hebben recht,
En die doen hen het grootst' onrecht,
Die hen wat beeters wyzen,
Die houden zy voor ongeleert,
En hunne Leere voor verkeert,
Die nog hun doen niet pryzen.

3. Wie wil van swakke menschen meer,

Als wy zyn, wel begeeren,
Men dryft de zaake al te zeer,
Men spreekt al van bekeeren.
Ey lieve, laat het als het waar,
Weereld blyft weereld, is 't niet waar?
Is Christus niet gestorven?
Als men zomtyds eens gaat ter Kerk,
Wat leest en bidt en doet zyn werk,
Zyn wy dan zo verdorven?

[p. 166]

 

4. Al zulke reed'nen voeren zy,

 

Die zich naar Christus noemen,

 

Verlooch'nen met hun leeven vry,

 

Dien zy met monde roemen;

 

Ja noemen het wel kettery,

 

Wanneer men hen wil brengen by,

 

Een Christ moet heilig leeven;

 

Dat Jesus kracht in ons de zond'

 

Door het geloove overwint,

 

Wil 't hert geen Ja-woord geeven.

 

5. Daarom, o God, red uwe eer,

 

En die van uwen Zoone;

 

Giet uit uw Geest, en zend ons neer

 

Het licht van uwen Throone,

 

Dat Jesus waarheit, in zyn Kerk,

 

Zyn Heil en Kracht, Geloov' en Werk,

 

Bekend by allen worde,

 

En wat Hy voor en in ons is,

 

En dat Hy Zaaligmaker is,

 

In 't hert bevonden worde.