Evangelische liederen

N^o. 1369.

1. WAt is 't verwond'de Liefde,

Dat my zo machtig roert?
't Is dit, dat u de Liefde
Heeft in den dood gevoert,
En myne gansche zaligheit
Komt van uw bloed en sterven,
In tyd en eeuwigheit.

2. Dit wil ik ook getuigen,

Zo lang ik leef op aard,
Met diep en innig buigen,
Ik wormtje, asch en aard;
‘Het komt my nimmer uit myn hert,

[p. 155]

 

‘Wat ik u heb gekostet,

 

‘Wat bloed en bitt're smert,

 

3. Ik kan het niet vergeten,

 

Zo lang de zond' my grieft;

 

Uw Liefde is ongemeten,

 

Ik ben in u verlieft,

 

Dat zo een arm wormelyn

 

Uw lieve Kind geworden,

 

En ook zal Dienaar zyn.

 

4. Ik dank met duizend traanen,

 

Voor deeze groote g'naad,

 

Mogt ik daarvan vermanen

 

Elk, naar myn kleine maat;

 

Blyf Gy alleen myn Schild en Loon,

 

Zo zal ik U nog eeren,

 

Myn Lam, O groote Zoon!

 

5. Ik heb eens ondervonden

 

U dierbaar Godlyk bloed,

 

Dat reinigt my van zonden,

 

Maakt al myn schaade goed;

 

‘Dies komt het nimmer uit myn hert,

 

‘Wat ik U heb gekostet,

 

‘Wat bloed en bitt're smert.

 

6. Gy opgescheurde wonden,

 

Hoe lieffelyk zyt Gy,

 

Ik heb in U gevonden

 

Een schuileplaats voor my;

 

Nu wil ik gaarn een stofje zyn,

 

Nu 'k mag des Heilands weezen,

 

Verlost van eeuw'ge pyn.

 

7. Verstrojen my myn zinnen,

 

Ben ik niet by myn hert,

 

Als Gy 't my brengt te binnen,

[p. 156]

 

Doorpriemt het my met smert;

 

Daarom, myn Bruidegom, sluit my

 

Dog eeuwig in uw wonden,

 

In uwe ope zy.

 

8. Myn herte brandt van liefde

 

Naar U, myn dierbaar Lam,

 

Die myne ziele griefde,

 

En tot uw Kind aannam;

 

Nu zy myn leeven, tyd, en kracht

 

Voor U, die zyt uit liefde

 

Voor my aan 't Kruis geslacht.

 

9. Nu zal uw dood en lyden

 

My steeds in 't herte zyn;

 

Ik wil zorgvuldig myden,

 

't Geen u en my maakt pyn;

 

't Is dog hier zo met my gestelt,

 

Dat niets my kan verblyden,

 

Als myn verlossings geld.

 

10. Hier ben ik, hert vol liefde,

 

En zielen die Gy kent,

 

Wy bidden, dat g' uw' Liefde

 

In yders herte zendt.

 

Schenk elk, en alleen in 't gemein,

 

Het nodige tot Stryders,

 

Laat ons ook Lamm'ren zyn.

 

11. O, blyf ons maar geschreeven

 

In onzes herten grond,

 

En by 't genaade-leeven,

 

Beken U ook de mond;

 

Dat elk, tot op den grooten dag,

 

Aan zyn ontzondigt herte

 

Uw Zeegel dragen mag.