Evangelische liederen

[p. 137]

N^o. 67.

1. O God! wat heeft een Heerlykheit,

En Majesteit, zo schoone,
In Zyne groote Zaligheit,
Myn Jesus, myne Kroone;
De Kaisers en Koningen reiken Hem daar
All' hunne Schepters en Kroonen,
Veel duizendmaal duizend in machtige Schaar,
Hem buiging, dienst, eere betoonen.

2. Hy heerscht ver boven Cherubim,

Gebiet hen als Vasallen,
De Throonen en de Seraphim
Zien op zyn welgevallen,
De Helden en Martelaars bukken zich neer,
De Vaders vall'n aan zyn Voeten,
De Maagden lofzingen dien vriendlyken Heer,
En komen Hem ontmoeten.

3. Den Vader gansch gelyk van macht,

Zit Hy op zynen Throone,
En draagt der ganschen Godheit pracht,
Op zynes hoofdes kroone,
De heem'len der heem'len bevatten Hem niet,
Hy reikt in alle Landen,
De Magtigsten geeven Hem schuldig' eerbied,
En alle hemelsche Standen.

4. Zyn Aangezigt blinkt als de Zon,

En duizend Morgensterren,
En schittert als een Jaspis-bron,
Als 't blixem-licht van verre;
De Engel'n en Menschen die schouwen Hem aan
Met onuitspreeklyk verblyden,

[p. 138]

 

O zaalig, en duizendmaal zaalig, die kan

 

Zyn hert en zinnen daar weiden.

 

5. En al dat Schoone zal ook ik,

 

Met honderd duizend schaaren,

 

In zyne armen eeuwiglik

 

Genieten en ervaren;

 

Die vreugde, die eere, die eeuwige lust,

 

Die Hy my daar zal geeven,

 

Is ooge nog oore, nog herte bewust,

 

Hier in dit sterflyke leeven.

 

6. Dies wil ik blyd' en vrolyk zyn,

 

En goeden moed steeds vaten,

 

Ik wil in alle kruis en pyn,

 

My op zyn woord verlaten,

 

Hy zal my na deeze bekommerde tyd,

 

In zyne eeuw'ge Ryen,

 

Wel weeder vergoeden het weinige leed,

 

En onophoudlyk verblyen.