Evangelische liederen

N^o. 1129.

1.

KOmt laat ons eeren het Lam op zynen Throon,
O Lam, wie zyt Gy? Hoe heerlyk en hoe schoon!
Wie zyn Wy? mag het ons betamen?
Zondaars en snoode, men moet zich schamen.

2.

Dit zal geschieden, zo haast wy ons zien aan.
Op eige hoogtens kan geene ziel bestaan,
Dat maakt ons vrolyk aan uw' voeten,
Dat u slegs stofjes vereeren moeten.

3.

Daar Koning Jesus, daar hebt Gy onzen zin,
Wy konnen weinig, dog neem Gy 't hert zo in,
Dat men in ons geheele weezen,
Uw heilig beeltenis moge leezen.

4.

Alleen uw' eere worde by ons vermeldt,
En uwe Leere, die onder ons slegs geld,
En meen'ge ziel reeds heeft verwondet,
Word' daag'lyks vaster in 't hert gegrondet.

5.

Dank zy dien bloede, 't welk thans het Land bedouwt,
Want al het goede is ons als dood en koud,
't Geen niet is uit die bron gevloten,
Want waartoe ware uw bloed vergoten!

[p. 130]

6.

Edog het geene springt uit uw wonden voort,
Dat brandt en vlammet, en wy bevinden 't voort,
Het is yets zagts en dog yets krachtigs,
Yets ingezonkens en dog yets machtigs.

7.

O bloed'ge Liefde! gy word van ons gekust,
Wy willen alles, wat ons tot valsche rust
In 't minst wil te verleiden zoeken,
Voor eeuwig in 's herten grond vervloeken.

8.

Als dan zo zyn wy tot uwen dienst bekwaam,
En leeven voor u, en zyn u aangenaam,
Zo kont Gy naar uw wil maaken,
Als offers der waarheit, in uwe zaaken.

9.

Wy zeggen Amen, en dat blyft eeuwig waar,
Dat wy dien Name gewydt zyn gansch en gaar,
Wiens Liefde-hand ons heeft gevonden,
En daartoe hebben wy ons verbonden.