Evangelische liederen

N^o. 784.

1.

O welk een genaade legt
In de Liefde!
O dat ons de Liefde regt
Innig griefde!
Zonder Liefde leeft men niet,
Dat is richtig,
Zy maakt 't leeven wichtig.

2.

By de liefde word de last,
Onder 't drukken,
En waaronder 't zielen past,
Zich te bukken,
Ligt gelyk een Vedertje;
Men mag vraagen:
Heeft men yets te draagen?

3.

't Lieven is de zoetste lust,
Zonder klachte;
Zy voert tot de zielen-rust
Ons zo zagte,
Dat men nog van niemand weet,
Wiens begeeren
Was, daaruit te keeren.

[p. 76]

4.

Als men zich aan Jesus Christ
Gansch verhandelt,
En in hem verlievet is,
En zo wandelt:
Heeft men (want de Liefde dryft)
Vaste treeden,
En gewisse schreeden.

5.

Dan is lyf, en zin, en moed,
Vol genaade,
Dan gaat alle arbeid goed,
Zonder schaade.
Zien zich Eensgezinden aan,
Dat maakt blyde,
Buigend, fris ten stryde.