Evangelische liederen

N^o. 216.

1.

VOor 's Bruigoms oogen zweeven.
Is regte zaaligheit;
Een nimmer wank'lend leeven,
In de verborgenheit.
Niets konnen, niets verkiezen,
Niets weeten, als met lust
In Jesus zich verliezen,
Dat 's waare zielen-rust.

[p. 74]

2.

Men staat, van slaap verreezen,
In Christus vrindschap op;
Men heeft geen straf te vreezen
In 's Leevens ganschen loop.
Men eet en drinkt in liefde,
Voelt honger en gebrek,
Maar tot onz' eeuw'ge Liefde,
Is onze grootste trek.

3.

Is dan de dag verloopen,
Zo sluit men, wel te moê,
En 't hart voor Christus open,
Zyn sluim'rend' oogen toe.
Ook worden in de droomen
(Zou men in droomen zyn)
Geen beelden ingenomen,
Als Christus glans en schyn.

4.

Men blyft geduurig waaken,
Eenmoedig, dag en nacht.
Zo is men op 't verzaaken,
Van al het aardsch, bedagt.
In hooren, zien en voelen,
Hoort, ziet en voelt men niet,
Als smerten ons doorwoelen,
Weet men niet wat geschiet.

5.

Gewis, wie eerst de zonden
In Christus bloed verdrenkt,
En ylings en van gronde
Zich aan zyn Heiland schenkt:
Die kan zeer heilig hand'len,

[p. 75]

 

En kan vast anders niet.

 

O Jesus! leer ons wand'len,

 

Zo als 't uw Geest gebiedt.