Evangelische liederen

[p. 65]

N^o. 501.

1.

ALs ik het Niet nam wel in acht,
Niet zogt myn Eige Leeven,
Wierd ik op regten grond gebragt,
Waarna een ziel moet streeven.
Ik vond het leeven in myn dood;
O wonder booven maten!
Ik kreeg het hoogste Goed in God,
Toen ik my had verlaaten.

2.

Zo haast ik lust, en eer, en goed,
En 't Schepsel gansch liet vaaren,
Kon myne ziel, vol liefde-gloed,
Zich met den Schepper paaren;
Ik heb erlangt, na langen stryd,
Myn harts begeert', den Zeegen,
Ik ken geen vrees, ik ben verblydt,
Nu ik dit heb verkregen.

3.

Ook, wyl ik zink in d'Eenvoud in,
En alles meê laat zinken,
Zo vind ik God in ziel en zin,
Die my zyn Licht laat blinken.
Zelfs duisternis is nu myn licht,
Ontlast van d'Eigen Liefde,
Want God verlicht my myn gezicht,
En voert m' in zyne Liefde.

4.

Geleerden komt, en treedt in 't Niet,
Uw wysneit is maar raazen.

[p. 66]

 

Wat brengt zy u, als ziels-verdriet!

 

En gy blyft eeuwig dwaazen:

 

Maar zaalig Hy die d'Eenvoud vindt,

 

En daar by heeft begonnen,

 

En zyn vernuft, zo dwaas en blind,

 

Daar door heeft overwonnen.

5.

In 't Niet zyn word ons alles klaar,
Voorhenen gansch verborgen,
De liefde word ons hier niet zwaar,
Men heeft voor niets te zorgen,
Men is de rykste Mensch op aard,
En d'armste aan begeerte,
Dewyl onz' eigenwillig' aart
Gekruissigt is in 't herte.

6.

d'Eenvoudigheit is los en vry,
Is Heer, en zal 't wel blyven,
By haar is d'opperheerschappy,
Den vyand te verdryven;
Zy maakt de ziel vernoegt en stil,
Niets kan met haar vermengen;
Zelfs al wat haar bestormen wil,
Moet haar den vreede brengen.

7.

O Eenvoud! aller eere waard,
Men kan in U zich gronden;
Zy stygen hemelwerts van d'aard,
Die U waaragtig vonden.
Door U ontfangt men 't hoogste Lot,
En kan die waarheit leeren:
Dat Hy, die groot wil zyn in God,
Moet Niets te zyn begeeren.