Onder de groene linde. Verhalende liederen uit de mondelinge overlevering. Deel 3. Liederen over trouw en ontrouw in de liefde, verleiding en verlating

[p. 173]

26
Jonge dochters hoort mijn klacht

Samenvatting

Een meisje wordt door haar minnaar verlaten nadat ze zwanger van hem is geraakt. Ze weet zowel de zwangerschap als de bevalling verborgen te houden. Wanneer het kind een half jaar oud is komen haar ouders onverwacht binnen. Hun reactie wordt niet vermeld. Na zeven jaar verneemt ze dat de vader van het kind van plan is met een ander te gaan trouwen. Tijdens een toevallige ontmoeting spreekt ze hem daarover aan en wel zodanig dat de tranen van ontroering over zijn wangen lopen en hij alsnog in een huwelijk met haar toestemt.

Toelichting

De melodie van dit lied is dezelfde als die van Laatst aan een waterkant (lied 31B).

Lied
Jonge dochters hoort mijn klacht

Opname 12 mei 1969

[p. 174]

1

 

Jonge dochters hoort mijn klacht

 

Hoe dat ik in de fleur moet zuchten

 

En in droefheid heb doorgebracht,

 

Hoe dat ik moest de jonkheid vluchten.

 

Door mijn minnaars en schoon beloven

 

Zo is die eer van mij geschoven,

 

En ik moest leven in gezucht

 

En in droefheid, omdat ik was bevrucht.

Als hij was van mij voldaan
Dan ging hij andere dochters minnen
En hij sprak mij nooit meer aan.
O God, wat moet ik gaan beginnen?
Ik moest alleen mijn schepsel baren
En in de kamer stil bewaren.
Totdat het was een half jaar
Wierden mijn ouders deze zaak gewaar.

Toen ik zat in volle kracht
Al om mijn kind de borst te geven
Kwamen mijn ouders onverwacht
En van schrik begon ik te beven.
Ik viel al op mijn knieën met veel krachten:
Och vaderlief, wilt die zaken mij verzachten,
'k Heb het gebracht uit medelij
Tot vele tranen van ons allebei.

Toen heb ik mijn zoontje klein
Weer opgebracht tot zeven jaren,
Totdat ik hoorde tot mijn pijn
Dat mijne minnaar zou gaan paren.
Ik met mijn zoontje kwam hem tegen,
Mijn bloed dat joeg en ik was genegen.
Ik sprak hem aan: Ach minnaar, ziet,
Uw eigen kind dat kent zijn vader niet.

[p. 175]

5

 

Dat ik nu al zeven jaar

 

Heb opgebracht in vele verdrieten

 

Met mijn hart tot mijne minnaar:

 

Nu zal een ander u genieten.

 

Niemand heeft mij ooit zien verkeren.

 

Ik bid u, vrind, brengt mij in eren

 

Dat ik en ook mijn zoontje klein

 

In echt het mag al bij zijn vader zijn.

En hij hoorde mijn klachten aan.
Het kind dat vloog hem om zijn leden
En hij berstte uit in traan.
Hij sprak: Schoonlief wat wilt u maar tevreden
En droog de traantjes van uw wangen:
Gij zult van mij den trouw ontvangen.
Heb ik beroofd uw maagdenbloem
Dan komt de eerste liefde wederom.

En ze treden in den band
Van het verdriet van zeven jaren,
En zijn tweede lief van schand
Dat hij gereed had om te paren:
Men zag die eerste liefde winnen.
Sa dochters, wilt geen jonkmans minnen
Waarvan een andere de vruchten draagt:
Hij keert weerom en gij die schand behaagt.

Dit lied werd gezongen door Margaretha Wouters-Gijsbers (1884-1972) te Reusel. Zij werd geboren in Hulsel. Zij kwam uit een boerenfamilie met zeven kinderen. Mevrouw Wouters heeft haar liederen van haar vader geleerd die tot een echte zangersfamilie behoorde. Zelf had ze een gezin van tien kinderen. Haar man was sigarenmaker. Zij zong bijna de hele dag onder haar werk. In de winteravonden zongen de kinderen ook mee en die hebben dat nog lange tijd met plezier gedaan. Ook schoolliedjes werden er gezongen.

Data en plaatsen van opname

12 05 1968

Reusel